ΟΜΙΛΙΑ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Πέτη Πέρκα
Πολ. Μηχ.- Συγκοινωνιολόγος MSc

Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Ξεκίνησε για μας μια ακόμη δύσκολη αλλά όμορφη μάχη. Αυτή των Ευρωεκλογών. Οι εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο είναι μια ευκαιρία για να ανοίξει μια νέα προοπτική για την Ευρώπη. Η μάχη που δίνουμε μαζί με το ΚΕΑ μπορεί να αποτελέσει αφετηρία μεγάλων ανακατατάξεων και ανατροπών προς όφελος των αναγκών και των συμφερόντων των λαών της Ε.Ε. και όχι των λίγων και προνομιούχων.

Σήμερα αντιμέτωποι με μια χρηματιστηριακή, οικονομική και κοινωνική κρίση ολόκληρου του συστήματος, έχουμε την ισχυρότερη απόδειξη της αποτυχίας του μοντέλου της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που κυριάρχησε στις πολιτικές της Ε.Ε.
Ενός μοντέλου που μεγιστοποίησε τα κέρδη των μεγάλων «παικτών» πέρα από κάθε δημόσιο έλεγχο και παρέμβαση.

Οι κυβερνήσεις, οι θεσμοί της Ε.Ε. και οι παγκόσμιοι οικονομικοί θεσμοί, όπως το Διεθνές Νομ. Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΠΟΕ επέβαλαν τις ιδιωτικοποιήσεις και την απορρύθμιση.

Η πολιτική, τα κράτη και ολόκληρες κοινωνίες είναι υποταγμένες στις ανεξέλεγκτες χρηματιστηριακές αγορές.

Όμως ακόμη και τώρα μέσα στην κρίση με προκλητικό τρόπο οι ισχυροί θέλουν να συνεχίζουν να κερδίζουν και καλούν τους λαούς να κάνουν και άλλες θυσίες.

Το αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους είναι ορατό:
Μεγαλύτεροι χρόνοι εργασίας, περισσότερα χρόνια δουλειάς, επισφαλής και ανασφάλιστη εργασία, 30 εκ άνεργοι και 80 εκ φτωχοί είναι ο τραγικός απολογισμός της κρίσης μέχρι στιγμής στην Ε.Ε..

Aυτή ακριβώς η κρίση που είναι βαθιά πολιτική και χτυπά στην καρδιά του καπιταλισμού, μας προκαλεί να συμβάλλουμε στην αντίσταση των λαών και να ανοίξουμε την προοπτική για την αλλαγή στην Ευρώπη.

Πράγματι οι λαοί της Ευρώπης αντιδρούν στις αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές πολιτικές της Ε.Ε. Έχουμε το Ιρλανδικό, το Γαλλικό και το Ολλανδικό ΟΧΙ στη συνθήκη της Λισαβόνας και την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη.

Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε τους εργαζόμενους στην Ευρώπη να αγωνίζονται και να διεκδικούν το αυτονόητο. Να μη φορτωθούν την κρίση.

Η απάντηση της αριστεράς (ΚΕΑ) είναι ο αγώνας να αλλάξουμε την Ευρώπη του Αλμούνια, του Τρισέ, του Μπαρόζο και του Σολάνα.

Αγώνας ενάντια στο 65ωρο, στην οδηγία Μπολκενστάιν, τη στρατηγική της Λισσαβόνας περί «ελαστικοποίησης με ασφάλεια» το γνωστό “flexicurity”.

Αγώνας ενάντια σε κάθε προσπάθεια στρατικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε., συνδεδεμένης με το ΝΑΤΟ. Απαιτείται μια εναλλακτική θεώρηση της ασφάλειας, βασισμένης στην ειρήνη, το διάλογο και τη διεθνή συνεργασία.

Η διέξοδος από την κρίση μπορεί να δοθεί μόνο μέσω του αγώνα για μια Ευρώπη της κοινωνικής απελευθέρωσης για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Μια Ευρώπη της οποίας οι οικονομίες θα είναι κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμες.

Μια Ευρώπη φεμινιστική που θα βασίζεται στην ισότητα των δυο φύλλων μέσα από πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά μέσα.

Μια Ευρώπη ειρηνική που θα απαγορεύει την αποστολή στρατιωτών εκτός συνόρων. Ευρώπη χωρίς ΝΑΤΟ και ευρωστρατό.

Μια Ευρώπη οικολογική, στην οποία η προστασία του περιβάλλοντος δεν θα εξαρτάται από τα κέρδη, αλλά θα είναι κριτήριο για την παραγωγή και την κατανάλωση.

Αυτό απαιτεί νέες συνέργειες μεταξύ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την ανάκτηση του πολιτικού χώρου στην Ευρώπη.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ε.Ε. έγινε δυνατή μεταξύ των άλλων, εξαιτίας ενός είδους μεγάλου συνασπισμού ανάμεσα στα κόμματα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά παλεύει ενάντια στα Συντηρητικά, τα Φιλελεύθερα, τα Σοσιαλδημοκρατικά και τα «Πράσινα» κόμματα στα κράτη-μέλη που εμμένουν στη λογική της παρούσας ευρωπαϊκής πολιτικής. (στήριξαν τις Ε.Ε. επιλογές στον πόλεμο Γιουγκοσλαβίας κ.α.)

Ως γνωστό η θητεία του Μπαρόζο ηγέτη του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και προέδρου της Ε. Επιτροπής λήγει το 2009. Πρόκειται για επικίνδυνο νεοφιλελεύθερο και πρέπει να αποτραπεί η επανεκλογή του.
Ο κ. Καραμανλής έχει ήδη δηλώσει ένθερμος υποστηρικτής του, μαζί με τους κ.κ. Μπράουν, Σόκρατες και Θαπατέρο, ηγέτες της σοσιαλιστικής ομάδας. Ενόψει των ευρωεκλογών οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και ο κ. Παπανδρέου οφείλουν μια καθαρή θέση.

Ελλάδα
Για να έλθουμε όμως και λίγο στα δικά μας.
H χώρα μας βιώνει πραγματικά ένα μεσαίωνα, πολιτικό -κοινωνικό- πολιτισμικό, χωρίς καν τη συμβολή της οικονομικής κρίσης.

Είναι η χώρα με τα χρυσόβουλα, με τα σκάνδαλα της SIEMENS και της MAN, τα ομόλογα, την απάτη του χρηματιστηρίου.

Είναι η χώρα που δεν προστατεύει το φυσικό και δομημένο περιβάλλον της, καίει τα δάση της, νομιμοποιεί τα αυθαίρετα, δε συντηρεί και δε προστατεύει την περιουσία του Ελληνικού λαού (Ολυμπιακά έργα).

Είναι η χώρα που έχει την ατυχία να κυβερνιέται από δειλούς ανθρώπους που η ηθική τους σαν πολιτών έχει σχεδόν ατροφήσει.

Είναι η χώρα που όταν η βουλή δεν εξυπηρετεί τα σχέδια μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας, μπορεί και να κλείνει.

Είναι η χώρα τέλος που οι κυβερνήσεις της διαχρονικά δεν αντιμετώπισαν την Ε.Ε. σαν θεσμό όπου με διαβούλευση και δυναμική παρέμβαση θα μπορούσε να διεκδικήσει και να αξιοποιήσει ευκαιρίες, να επιτύχει οφέλη, αλλά ότι πρόκειται για δυνάστη που βγάζει φιρμάνια στα οποία οφείλουμε να υπακούσουμε.

Δεν έχουν ακούσει οι εκάστοτε κυβερνώντες για την αρχή της επικουρικότητας?

Ευρωπαϊκές πολιτικές, που μεταφράζονται και με ελληνικής κοπής πρακτικές και στην καθημερινότητά του.

Οι οδηγίες και μάλιστα μόνο αυτές που αφορούν στις ιδιωτικοποιήσεις ή στη διευκόλυνση της ελεύθερης αγοράς υιοθετούνται αμέσως, ενσωματώνονται στην εθνική νομοθεσία και σαν οδοστρωτήρας σαρώνουν ότι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο και το κοινωνικό κράτος?
Γιατί ποτέ δεν αξιοποιείται η αρνητική ή θετική εμπειρία από την εφαρμογή πολιτικών στις χώρες της Ε.Ε.?
ΣΔΙΤ (υποθήκευση των μελλοντικών προϋπολογισμών-Πορτογαλία),(μετακύλιση του κόστους στο Δημόσιο σε περίπτωση αποτυχίας της Σύμβασης-Αγγλία) , Συμβάσεις Παραχώρησης , ΚΕΣ, Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων όπως μεταφορές (λιμάνια, σιδηρόδρομος, ακτοπλοΐα), διαχείριση υδάτων.

Και επιτέλους γιατί ποτέ δε θεσμοθετήθηκε άμεσα αλλά μόνο μετά από παραπομπές της χώρας στα Ευρ. Δικαστήρια καμία οδηγία που αφορά στο περιβάλλον ή στα ανθρώπινα δικαιώματα?

Όπως : διαχείριση απορριμμάτων (η Ευρώπη έχει περάσει στην γ’ γενιά τεχνολογίας, εδώ χωματερές), αστική κινητικότητα,(στόχοι για μείωση εκπομπών αέριων ρύπων, ατυχημάτων, ήπιες μορφές μετακίνησης σε αστικό περιβάλλον κ.α), περιφερειακή και αειφόρος ανάπτυξη.

Και σε αυτό τι σημείο θα ανοίξω μια μεγάλη παρένθεση. Έχει να κάνει με την περίφημη περιφερειακή ανάπτυξη αλλά και την αειφορία.

Κατ΄αρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι η δομή της Ε.Ε. είναι η περιφέρεια. Σχεδόν όλα τα κράτη- μέλη ακολουθούν τη διοικητική διάρθρωση των περιφερειών.
Η Ελλάδα λειτουργεί στην πραγματικότητα ως μια 1 περιφέρεια αφού ουσιαστική αποκέντρωση δεν υπάρχει και οι αποφάσεις παίρνονται από την κεντρική διοίκηση-κυβέρνηση.
Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα η διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας με τη θεσμοθέτηση του γ’ βαθμού Τ.Α. την αιρετή περιφέρεια.

Οι περισσότερες δράσεις που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. αφορούν έργα εθνικής και περιφερειακής κλίμακας που προσαρμόζονται στα κριτήρια της Λισσαβόνας και κυρίως στην απελευθέρωση της αγοράς και την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών, ενώ φαίνεται να εγκαταλείπεται ο στόχος της σύγκλισης. Επομένως δεν αντιμετωπίζονται οι ενδοπεριφερειακές ανισότητες.

Η εμπειρία από το Γ΄ ΚΠΣ είναι η γενικευμένη στο όνομα της απορρόφησης κατασπατάληση των χρημάτων του χωρίς πρόγραμμα και χωρίς αναπτυξιακό και κοινωνικό αντίκρισμα.

Όσον αφορά την περιοχή εδώ τη Δυτ. Μακ. διαπιστώνουμε ότι χρειάστηκαν 3 ΚΠΣ για την οδική σύνδεση. Εξαιρείται βεβαίως η σύνδεση της Καστοριάς που θα χρηματοδοτηθεί από το Δ’ ΚΠΣ (ΕΣΠΑ). Και παρά τα 3 ΚΠΣ καμία δράση ή μέτρο δεν αφορούσε τον κλάδο της γούνας.

Αντίστοιχα ο μηχανισμός διαχείρισης που σχεδιάστηκε για το ΕΣΠΑ , παρότι υποτίθεται ότι το 80% των κονδυλίων θα διοχετευθούν στην περιφέρεια, χαρακτηρίζεται από την απόλυτη συγκέντρωση της οικονομικής και διαχειριστικής «εξουσίας» στο Υπουργείο Οικονομίας και τον εξοβελισμό κάθε έννοιας δημοκρατικού προγραμματισμού και την περιθωριοποίηση κάθε περιφερειακού θεσμού.

Σήμερα διαπιστώνουμε τη μηδενική απορόφηση του ΕΣΠΑ και κανένα προγραμματισμό έργων που θα βοηθούσαν στην άρση της απομόνωσης μιας παραμεθόριας περιοχής όπως π.χ. ο σιδηρόδρομος.

Ως ΣΥΡΙΖΑ έχουμε προτείνει στη βουλή μια σειρά αποό μέτρα όπως υιοθέτηση πρακτικών για «πράσινο Αλιάκμονα», μείωση εκπομπών των εργοστασίων της ΔΕΗ, δηλαδή πλήρης εκσυγχρονισμός των μονάδων της, προώθηση χρήσης των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. αντιμετώπιση του πρόβληματος των φερτών υλικών στη λίμνη της Καστοριάς όπως και των υπολοίπων λιμνών, στήριξη των αγροτικών συνεταιρισμών στη βάση της τυποποίησης των προϊόντων της περιοχής,ολοκληρωμένη παρέμβαση για τη διάσωση του κλάδου της γούνας και ιδιαίτερη μέριμνα για τους τεχνίτες γούνας, ανάδειξη και προώθηση των δυνατοτήτων στον τομέα του τουρισμού στα Γρεβενά, την Καστοριά και τη Φλώρινα, αλλά και σε ορεινούς όγκους της Κοζάνης, δρομολόγηση ανάπλασης όλων των εξορυγμένων εκτάσεων στο ν. Κοζάνης και Φλώρινας, δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου σε ολόκληρη την Περιφέρεια.

Όσον αφορά την αειφόρο ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος. (Παπούλιας- απαιτητικό ερώτημα).
Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον όταν προστίθεται ή κατά περίπτωση αξιοποιείται (ως ‘άλλοθι για εφαρμογή ακόμη σκληρότερων μέτρων) η οικονομική κρίση τα αποτελέσματα είναι τραγικά και φυσικά όχι για όλους.

Τα στοιχεία που δίνει έρευνα των Πανεπιστημιακών είναι συγκλονιστικά.
Ανεργία των νέων (15-24 χρόνων): 25,6%, Ανεργία των γυναικών: 12,3%
11,8% στη Δυτική Μακεδονία
360.000 άνεργοι για το 2008 οι περισσότεροι από αυτούς μακροχρόνιοι
Στο όνομα λοιπόν αυτής της παγκόσμιας κρίσης η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει τα πιο αντιλαϊκά και άδικα μέτρα της μεταπολιτευτικής περιόδου με το επιχείρημα της διεξόδου από την κρίση. Και τι κάνει?

Χαρίζει στις τράπεζες 28 δις. και τις αφήνει να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα.
Απαλλάσσει από τη φορολογία τα πολυτελή αυτοκίνητα και την αγορά τρίτης κατοικίας.
Κυρίως όμως ανοίγει τι δρόμο για νέες θέσεις ανασφάλιστης προσωρινής ημιαπασχόλησης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Οφείλουμε όμως να παραδεχθούμε χάριν της δικαιοσύνης ότι εμπνευστής της πρότασης για ανασφάλιστη εργασία των νέων και για προγράμματα stage υπήρξε ο κ. Παπανδρέου.
H εκποίηση του δημόσιου πλούτου επίσης έχει την αφετηρία της στη διακυβέρνηση Σημίτη, με την μετατροπή όλων των κοινωφελών οργανισμών (ΟΤΕ, ΟΛΘ, ΟΛΠ, ΕΥΑΘ κ.α)
Κατ’ αρχάς σε Α.Ε. του δημοσίου και στη συνέχεια με την μετοχοποίηση και εισαγωγή στο χρηματιστήριο και πώληση των μετοχών σε ιδιώτες.
Το τελικό ξεπούλημα βέβαια είναι επίτευγμα της κυβέρνησης της Ν.Δ.

ΣΥΡΙΖΑ
Υπάρχει όμως στην Ελλάδα και ένα πολύ καλό παράδειγμα που όλη η Ευρώπη έχει στρέψει τα μάτια της και παρακολουθεί με ενδιαφέρον.
Είναι το πετυχημένο εγχείρημα της ενότητας της αριστεράς.

Αριστεροί πολίτες με διαφορετική κομματική ή ιδεολογική προέλευση, με συνειδητή συμμετοχή στα κοινά και πνεύμα της συλλογικότητας, συγχρονιζουν το βήμα τους σε μια κοινή προσπάθεια.
Αναπτύσσουν στοιχεία που συμβάλλουν στην ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου και συγκροτούν μία κουλτούρα καθημερινού πολιτισμού.

Συμβαίνουν πολλά και πολύ σοβαρά πράγματα γύρω μας. Που χρειάζονται λόγο, αντίλογο, ανοιχτό μυαλό, διάθεση για ανταλλαγή απόψεων, και χώρους μαζικούς που να ευνοούν τον ελεύθερο διάλογο και τη σύγκληση των απόψεων αλλά κυρίως την ενωτική δράση.

Επιλέξαμε το δρόμο της ενότητας της Αριστεράς, δεν υπάρχουν περιθώρια για πολυτέλειες απομονωτισμού και ιδεολογικής καθαρότητας.
Όποιος το επιλέγει ας αναλάβει και τις ιστορικές του ευθύνες.
Το μπλοκ άλλωστε που έχουμε να αντιπαλέψουμε είναι αραγές και πολύ ενωμένο. Είναι η πολιτική εξουσία, οικονομικοί παράγοντες, ΜΜΕ, εκκλησία.
Ως ΣΥΡΙΖΑ καταφέραμε και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Συνδυάσαμε την πολιτική παρέμβαση μα την κινηματική δράση. Σε όλους τους αγώνες των τελευταίων χρόνων ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια μεριά με την κοινοβουλευτική του ομάδα κατέθετε τεκμηριωμένες προτάσεις (το μοναδικό κόμμα σε πολλές περιπτώσεις), ενώ από την άλλη με τις κοινωνικές δυνάμεις που το ζωογονούν συμμετείχε ενεργά στο κίνημα.

Υπερασπιστήκαμε με παρισία τη νέα γενιά στους δίκαιους αγώνες της, και ας μας λοιδόρησε σύσσωμο το πολιτικό σύστημα.

Κάποιοι δε βάλανε μυαλό ούτε από το κίνημα για το άρθρο 16 και την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου, ούτε από την νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια εξέγερση που έδειξε πως οι νέοι άνθρωποι αντιδρούν όταν τους κλέβουν όχι μόνο το μέλλον αλλά και το παρόν.

Όσο και να προσπαθούν να κρύψουν τη δυναμική αντίδραση τόσο των μαθητών όσο και των γονιών τους πίσω από τις σπασμένες τζαμαρίες δε θα τα καταφέρουν.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και τους αγώνες για το περιβάλλον που δίνουμε καθημερινά με τα κινήματα πολιτών στο Ελληνικό, στον Ελαιώνα, στην Καβάλα για το λιθάνθρακα, στον Ασωπό, στον Αχελώο.
Αγώνες που πολλες φορές δημιουργούν πολιτικό κόστος.

Γιατί τα περιβαλλοντικά προβλήματα οφείλονται στο αναπτυξιακό μοντέλο και κυρίως στο δόγμα «το κέρδος πάνω από τον άνθρωπο και το περιβάλλον».
Επομένως η μάχη για τη διάσωσή του δε μπορεί να είναι παρά πολιτική και κάθε περιβαλλοντική προσπάθεια να είναι σε κατεύθυνση αριστερή.

Δεν κατανοούμε πως μάχεται κανείς για το περιβάλλον χωρίς να μάχεται τις πολιτικές που το καταστρέφουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δύναμη ανατροπής για το δικομματισμό, αποτελεί συγχρόνως δύναμη ενοχλητική και επικίνδυνη για αυτούς που κυβερνάνε.
Μια πολιτική δύναμη που πρέπει να αποβληθεί.
Δεν θα το επιτρέψουμε. Διαθέτουμε δυνάμεις πολλές που αντλούμε από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ.

Και εάν κάτι έχουμε αποδείξει είναι ακριβώς ότι μπορούμε να ανατρέπουμε το πολιτικό σκηνικό και να διαψεύδουμε τις δημοσκοπήσεις. (2007)

Σε αυτές τις Ευρωεκλογές πρέπει να δώσουμε ένα μάθημα στο δικομματισμό που εφάρμοσε νεοφιλελεύθερες πολιτικές και βύθισε την πολιτική ζωή στα σκάνδαλα και τη διαπλοκή.

Πρέπει να στηρίξουμε το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ένα ψηφοδέλτιο που εκφράζει τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Και για πρώτη φορά επιλέξαμε την ίση συμμετοχή και παρουσία ανδρών και γυναικών. 50% άνδρες, 50% γυναίκες.
Είναι ένα ψηφοδέλτιο μάχης και αγώνα, που εκπροσωπεί τα σημαντικότερα κινήματα που είδαμε όλο το προηγούμενο διάστημα στη χώρα μας, εκπροσωπεί κοινωνικές κατηγορίες. Και πιστεύουμε ότι μπορεί το ψηφοδέλτιο αυτό να αγκαλιάσει τις αγωνίες, τις διεκδικήσεις της νέας γενιάς και των εργαζόμενων για μια άλλη πορεία για τον τόπο.

Το μέλλον είναι ανοιχτό να δεχτεί τις δικές μας νίκες.

Έρχονται οι δικές μας μέρες

Καλό αγώνα